آمپول فلوفنازین عوارض جانبی موارد مصرف منع دارویی
▪ موارد مصرف
فلوفنازین در درمان اسکیزوفرنی و حالات روانی دیگر، مانیا و نیز درمان کمکی کوتاه مدت هیجان شدید، تحریکات روانی- حرکتی، اضطراب و رفتارهای ناگهانی شدید به کار می‌رود.
▪ مکانیسم اثر
▪ فارماکوکینتیک
از راه خوراکی خوب خوب جذب شده و در کبد متابولیزه می‌گردد. اشکال تأخیری با تزریق عضلانی، آهسته جذب شده و تامدت طولانی (۶ هفته) ممکن است اثر آن باقی بماند. دفع آن عمدتاً کلیوی و تا حدودی از طریق صفرا است. پیوند این دارو به پروتئین پلاسما بسیار زیاد است.
▪ موارد منع مصرف
این دارو در صورت وجود بیماری قلبی، (کمی یا زیادی فشارخون) ضعف شدید CNS، کوما، سندرم مادرزادی QT طولانی، سابقه آریتمی قلبی و نقایص ژنتیکی که سبب کاهش فعالیت ایزوآنزیم P4502D6شود، نباید مصرف شود.
هشدارها
▪ این دارو در موارد زیر باید با احتیاط فراوان مصرف شود:
الکلسیم حاد، دیسکرازی خونی، اسیب شدید مغزی، تصلب عروق مغزی، کاهش ذخیره قلبی مانند بی‌کفایتی دریچه میترال، بی کفایتی عروق مغزی، فئوکروموسیتوم، بی کفایتی کلیه، سندرم Reye، عیب کار کبد، سابقه حساسیت به هر یک از فنوتیازین‌ها.
▪ بررسی حرکت غیرطبیعی و مشاهده دقیق علائم اولیه دیسکینزی، در فواصل منظم در طول درمان، بویژه در سالخوردگان و بیمارانی که مقادیر زیاد دارو دریافت میکنند، توصیه می‌شود.
عوارض جانبی
فلوفنازین ممکن است سبب کابوس‌های شبانه ، بی‌خوابی و افسردگی، یا بی ثباتی خلقی گرد. آثار ضد موسکارینی مثل خشکی دهان، یبوست، احتباس ادرار، تاری دید و نیز کاهش فشارخون وضعیتی با تجویز این دارو در مقایسه با کلروپرومازین به میزان کمتری ایجاد می‌گردد. تاکی‌کاردی، آریتمی، و تغییر در ECG ممکن است بروز نماید. علائم خارج هرمی خصوصاً‌واکنش‌های دیستونیک و آکاتزی با فلوفنازین شایعتر می‌باشد.
تداخل دارویی
همراه با هوشبرهای عمومی اثر کاهنده فشارخون آن تشدید می‌گردد. مصرف فلوفنازین همراه داروهای ضد آریتمی و نیز ترفنادین و بتابلوکرها خطر بروز آریتمی بطنی را افزایش می‌دهد. مصرف همزمان فلوفنازین همراه با ضد افسردگی‌های سه حلقه‌ای و نیز داروهای آنتی‌کولینرژیک سبب افزایش اثرات ضد موسکارینی آنها می‌گردد. این دارو ممکن است با کاهش آستانه تشنج ، اثر داروهای ضد صرع را کاهش دهد. بروز سندرم آنسفالوپاتیک در تعدادی از بیماران که همزمان لیتیم و داروهای ضد پسیکوز دریافت کرده‌اند ، گزارش شده است. اثرات ضد پارکینسون لوودوپا در صورت مصرف همزمان با این دارو ممکن است مهار شود. مصرف همزمان داروهای کاهنده فشارخون با این دارو ممکن است سبب کاهش شدید فشارخون شود . مصرف همزمان این دارو با داروهای ضد تیروئید ممکن است خطر بروز آگرانولوسیتوز را افزایش دهد.
نکات قابل توصیه
▪ دوره درمان با این دارو باید کامل شود. این دارو نباید بیش از مقدارتجویز شده مصرف شود.
▪ برای حصول اثرات درمانی مطلوب، ممکن است چند هفته زمان مورد نیاز باشد.
▪ در صورتی که یک نوبت مصرف دارو فراموش شود، اگر رژیم درمانی بصورت یک نوبت مصرف در روز باشد، به محض به یاد آوردن در همان روز، نوبت فراموش شده باید مصرف شود. درغیر اینصورت، از مصرف نوبت فراموش شده باید خودداری شود. اگر رژیم درمانی بصورت چند نوبت در روز باشد،به محض به یادآوردن طی یک ساعت ، آن نوبت باید مصرف شود. در غیر این صورت از مصرف نوبت فراموش شده یا دوبرابر کردن مقدار مصرف بعدی باید خودداری گردد.
▪ قبل از قطع مصرف دارو، باید به پزشک مراجعه شود. قطع تدریجی مصرف دارو ممکن است ضروری باشد.
▪ از مصرف فرآورده‌های حاوی الکل و سایر داروهای مضعف NS با این دارو باید خودداری گردد.
▪ در صورت نیاز به هرگونه عمل جراحی یا درمان اورژانس، پزشک باید از مصرف این دارو آگاه گردد.
▪ هنگام رانندگی یا کار با ماشین‌آلاتی که نیاز به هوشیاری دارند، باید احتیاط نمود.
▪ هنگام برخاستن ناگهانی از حالت خوابیده یا نشسته ، باید احتیاط نمود.
▪ هنگام ورزش، در هوای گرم یاهنگام حمام آب گرم به علت احتمال بروز شوک حرارتی باید احتیاط نمود.
▪ این دارو ممکن است سبب بروز خشکی دهان شود. در صورت تداوم خشکی به مدت بیش از دو هفته ، باید به پزشک مراجعه نمود.
▪ احتمال بروز حساسیت به نور با مصرف این دارو وجود دارد. استفاده از عینک و لباس محافظت کننده ممکن است ضروری باشد.
مقدار مصرف
بزرگسالان: در اختلالات پسیکوز ، mg/kg10- 2/5 در مقادیر منقسم هر ۸-۶ ساعت مصرف می‌شود که در صورت نیاز و تحمل ، مقدار مصرف افزایش می‌یابد. به عنوان نگهدارنده، mg/day5-1 بصورت مقدار واحد یا در مقادیر منقسم مصرف می‌شود.
کودکان: در درمان اختلالات پسیکوز ، ابتدا ۲۵-۵/۱۲ میلی‌گرم تزریق عضلانی یا زیر جلدی می‌شود که در صورت نیاز و تحمل بیمار ،مقدار مصرف هر ۳-۱ هفته افزایش می‌یابد. به عنوان نگهدارنده تا ۵۰ میلی‌گرم هر ۴-۱ هفته تزریق عضلانی یا زیر جلدی می‌شود.
کودکان: در درمان اختلالات پسیکوز، در کودکان ۱۲-۵ سال ، ۵/۱۲-۱۲۵/۳ میلی‌گرم تزریق عضلانی یا زیرجلدی می‌شود که در صورت نیاز و تحمل بیمار هر ۳-۱ هفته تکرار می‌شود. در کودکان بزرگتر از ۱۲ سال، ابتدا ۷۵/۱۸-۲۵/۶ میلی‌گرم در هفته تزریق عضلانی یا زیرجلدی می‌شود که در صورت نیاز و تحمل بیمار به مقدار ۲۵-۵/۱۲ میلی‌گرم هر ۳-۱ هفته افزایش می‌یابد.
▪ اشکال دارویی
Coated Tablet : 1mg
Coated Tablet : 2/5 mg
Injection (as decanoate):25 mg/ml
