آیا من مبتلا به سرطان پوست هستم
اگر سرطان پوست در مراحل اولیه شناسایی شود، می‌توان از گسترش آن جلوگیری و آن را با کمترین عارضه جانبی ریشه‌کن کرد.
پوست خود را بررسی کنید.
روز خاصی در ماه را برای بررسی پوست خود انتخاب کرده و آن را روی تقویم یادداشت کنید. پوست تمام نواحی بدن را بررسی کنید. برای بررسی نقاط خارج از دسترس از آینه استفاده کنید. برای بررسی پوست سر از دوست یا همسر خود کمک بگیرید. به دنبال فرسایش، پوسته یا ضایعات بی‌رنگ روی سر بگردید. قبل از بررسی بدن، بهتر است تصاویر انواع مختلف سرطان پوست را ببینید و با آن‌ها آشنا شوید.
سرطان سلول پایه‌ای رایج‌ترین نوع سرطان پوست است.
این سرطان بیشتر روی سر، در نواحی که در معرض نور خورشید قرار دارند، گوش‌ها و گردن مشاهده می‌شود. این سرطان ماهیت فرسایشی دارد؛ یعنی هجوم سرطان در محل موردنظر، بافت ناحیه تحت تأثیر را می‌خورد. این سرطان گسترش می‌یابد و به نواحی دیگر بدن سرایت می‌کند. زخم این نوع سرطان به رنگ گوشت انسان است، به راحتی خونریزی می‌کند و نوعی سوراخ رویش دارد. این زخم‌ها بین ۱ الی ۲ سانتی‌متر هستند.
سرطان ملانوما خطرناک‌ترین نوع سرطان پوست است؛ اما اگر زود تشخیص داده شود، قابل درمان است.
زخم‌های پوستی این نوع سرطان خصوصیات خاصی دارند. در این سرطان نیمی از ناحیه تحت تأثیر با نیمه دیگر تقارن ندارد. به دنبال حاشیه‌هایی باشید که غیرعادی، ناصاف، دندانه‌دار و بریده بریده هستند؛ اما تیز یا خشک نیستند. رنگ این نواحی همانند رنگرزی گرهی به رنگ‌های سیاه، قهوه‌ای و آبی است. قطر زخم‌ها بیشتر از ۶ میلی‌متر و بزرگی آن کمی بیشتر از ۱/۴ اینچ است. همچنین شکل این زخم‌ها به مرور زمان تغییر می‌کند.
کارسینوم سلول-سنگفرشی با بروز یک زخم مستعد سرطان شروع می‌شود که پینه پرتوی نام دارد و سرطانی نیست. این زخم‌ها به شکل پوسته یا یک زخم صورتی رنگ ظاهر می‌شوند که بیشتر اوقات روی سر، گردن و بالاتنه مشاهده می‌شوند. این زخم‌ها به سرطان کارسینوم سلول-سنگفرشی تبدیل می‌شوند که برجستگی‌های کوچکی هستند که بدون تغییر می‌مانند، لبه‌های صافی دارند و دردناک نیستند. اندازه این برجستگی‌ها معمولاً کمتر از ۲ سانتی‌متر است. این زخم‌ها خارش دارند، به راحتی خونریزی می‌کنند و زخم‌هایی هستند که بهبود نمی‌یابند؛ اما بزرگ هم نمی‌شوند. معمولاً زخم‌هایی که روی بینی، لب‌ها، زبان، گوش‌ها، آ.ل.ت تناسلی مردان، شقیقه، پوست سر، پلک، کیسه ب.ی.ض.ه.ها، م.ق.ع.د، پیشانی و دست‌ها به وجود می‌آیند، بیشتر مستعد گسترش هستند.
تغییرات پوستی بدن خود را پیگیری کنید.
اگر به هنگام بررسی پوست، یکی از ۳ نوع زخم مذکور را مشاهده کردید، وضعیت آن‌ها را پیگیری کنید. عکس هر نوع زخم مشکوک را بگیرید و نگه دارید. دفعه بعدی که پوست خود را بررسی می‌کنید، تغییرات این زخم‌ها را بررسی کنید. دوباره عکس بگیرید و با عکس قبلی مقایسه کنید. اگر حتی یک تغییر کوچک وجود دارد، به پزشک مراجعه کنید. عکس‌هایی که گرفته‌اید را نیز به پزشک نشان دهید تا مورد بررسی قرار گیرند.
