با این ترفندها فرزند خود را به مدرسه رفتن علاقمند کنید
▪ حرف های مثبتدر مورد مدرسه بزنید.
▪ اگر قرار است در مدرسه برنامه خاصی اجرا شود (جشن، اردو) در تقویم علامت گذاری کنید.
▪ در مورد بی علاقگی کودکان به مدرسه با معلمش صحبت کنید.
▪ کودک خود را تشویق کنید دوستان جدیدی پیدا کند.
▪ غر زدن کودک را نادیده بگیرید در عوض نظرات مثبت و اشتیاق کودک را به مدرسه رفتن تشویق کنید و به او پاداش دهید.
▪ در روزهای تعطیل با کودکتان به مدرسه بروید. دیدن مدرسه در ساعات تعطیلی می تواند کمک خوبی باشد تا در زمان هایی که مدرسه پر از دانش آموز است.
▪ در مورد علل نرفتن به مدرسه جستجو کنید و کودک را تشویق کنید تا تمام خبرها و اتفاقاتی که باعث شده از مدرسه دوری کند را به شما بگوید.
▪ با مسئولان مدرسه هماهنگ کنید که در ابتدای سال تحصیلی جدید به مدت کوتاهی به کودکتان توجه کنند.
▪ روشی را برای جایزه دادن مرتب و رسمی پایه گذاری کنید. به فرزندتان در ازای کارهای مفیدش برای مرتب رفتن به مدرسه، امتیاز دهید.
▪ برای مدرسه نرفتن شرایط خاصی تعیین کنید
برای مثال فرزندتان بایدتببالای ۵/۳۸ داشته باشد. علائمی از ناخوشی را داشته باشد.اگر کودک مریض است باید در رختخواب بخوابد. ممکن است این سوال مطرح شود که اگر ناخوشی کودکمان با رفتن سرویس مدرسه به طور عجیبی ناپدید شد چه باید کرد؟ ترتیبی بدهید که آن روز به کودک خوش نگذرد و اجازه بازی کردن و تفریح را به او ندهید برای او مکانی مناسب حال بیمار ایجاد کنید، مثلا غذاهای مناسب یک بیمار را به او بدهید.
▪ ایجاد انگیزه در کودک
تصور کنید در مقابل رودخانه خروشانی ایستاده اید و افرادی به زور شما را وادار کنند که از آن رودخانه عبور کنید. بعید به نظر میرسید آنها بتوانند شما را وادار به این کار کند ولی اگر در آن طرف رودخانه گنجی به شما نشان داده شود به هر سختی که باشد تلاش میکنید و خود را به هر آب و آتشی میزنید و بدون هیچ زور و اجباری خود را به آن طرف رودخانه میرسانید.
گنج همان انگیزه ای است که باعث بوجود آمدنانرژی در ما شده. بنابراین نه تنها تفکر اینکه کودک وظایفی از پیش تعیین شده دارد، صحیح نیست بلکه برای انجام کاری که مایلیم کودکمان انجام دهد باید برای او انگیزه ای ملموس ایجاد کنیم.
هدف از مدرسه رفتن کودکان چیست؟
آیا هدف اول از مدرسه رفتن کودکان، پیدا کردن احساس تعلق و علاقه کودکان به این مکان است به گونه ای که اگر یک روز مجبور شدند مدرسه نروند، دلشان برای مدرسه تنگ بشود یا این که هدف اول، تبدیل کردن کودکان به دانشمندان کوچک همه چیز دان است تا آن جا که میزان مطالب آموزشی از حد توان آن ها فراتر می رود و مدرسه را به محلی تبدیل می کند که جز اضطراب، نگرانی و توقعات فراتر از توان چیزی را برای آن ها تداعی نمی سازد؟ طوری که مسئولان آموزشی مدارس هر روز با تجارب رخ داده در مدرسه، بر این باور دانش آموزان صحه گذارند که من نمی توانم یا من از پسش بر نمی آیم. در چنین موقعیتی جز تلاش برای فرار و خلاصی چه راهی باقی است؟ البته ممکن است این موضوع به ذهن برسد که چطور شاگردان ممتاز می توانند و اگر میزان مطالب آموزشی فراتر از توان است، چطور آن ها توانش را دارند؟ پاسخ جز این نیست که تفاوت های فردی از جمله ۴۶ کروموزوم متفاوت تا تجربه محیط خانوادگی و اجتماعی متفاوت این جا هم دست به کار است و در مؤلفه های مختلفی ازجمله هوش نقش ایفا می کند.
چرا علاقه مند ی کودکان به مدرسه در اولویت نیست؟
حال اگر اولویت را ایجاد احساس علاقه و تعلق کودک به مدرسه قرار دهیم شاهد این اتفاق نخواهیم بود که کودکان شوق و رغبت بیشتری به مدرسه و به دنبال آن کسب علم نشان دهند؟ شما به عنوان یک فرد بزرگ سال، آیا فردی را که به او احساس علاقه و احترام پیدا می کنید، الگوی خود قرار می دهید و از او پیروی می کنید یا کسی را که از او می ترسید و احساس اجبار در پیروی کردن دارید، دنبال خواهید کرد؟ به طور قطع حتی اگر تن به مورد دوم دهیم، به عنوان یک انسان با نیاز مشترک بشری به نام نیاز به خودمختاری، این تبعیت تنها تا زمانی که چشمی برای نظارت وجود دارد تداوم خواهد یافت. وقتی حس خودمختاری یک انسان به چالش کشیده شود، وقتی احساس کند که مجبور به اطاعت از فرد یا سازمانی است که پیوندی از جنس محبت بین آن ها نباشد، میل و رغبتش رو به کاستی خواهد رفت.
▪ دیدن کلاس درس پیش از شروع کلاس‌ها
اگر شما به مدرسه‌ای که قرار است فرزندتان در آنجا درس بخواند، دسترسی داشته باشید. می‌توانید با هماهنگی مسئول مربوطه فرزند خود را با کلاس‌هایی که قرار است در آنها درس بخواند آشنا کنید. این کار یک پیش زمینه‌ای برای کودکان ایجاد می‌کند که پیش از شروع مدارس با محیط کلاس‌ها و فضای آموزشی بیشتر آشنا شوند.
▪ ایجاد یک نوع خدا حافظی ویژه قبل از رفتن بچه‌ها به مدارس
قبل از این که فرزندتان راهی مدرسه شود، سعی کنید با یک خداحافظی گرم و متفاوت روحیه بچه را برای رفتن مدرسه بالا ببرید. این کار خاطرات خوشی از شما در ذهن فرزندتان ایجاد می‌کند.
▪ مدت خداحافظی را حتما کوتاه کنید
یکی از بزرگترین اشتباهات والدین این است که زمان خداحافظی با فرزندشان را بیش از اندازه کش می‌دهند. حتی اگر فرزندتان پیش از رفتن به مدرسه گریه کرد، سعی نکنید با بغل گرفتن‌های متناوب وی را از رفتن به مدرسه منصرف کنید. دیگر زمان آن رسیده است که به معلمان کودک خود اعتماد کنید.
