سرم اتریفاید استارچ عوارض جانبی موارد مصرف منع دارویی
▪ موارد مصرف اتریفاید استارچ
نشاسته های اتری شده انبساط دهنده های پلاسمایی هستند که در برخورد با شوک هیپوولمیک از آنها استفاده می شود آنهایی که به طور شایع تر مصرف می شوند عبارتند از hetastarch با وزن مولکولی بالا (با وزن مولکولی میانگین ۴۵۰۰۰۰ تا۴۸۰۰۰۰) و pentastarch با وزن مولکولی متوسط (با وزن مولکولی میانگین ۲۰۰۰۰۰ تا ۲۵۰۰۰۰). دیگر نشاسته های اتری شده که مورد مصرف قرار می گیرند عبارتند از pentastarch با وزن مولکولی پایین و hexastarch با وزن مولکولی متوسط که درجه اتری شدن آن ها بین pentastarch وheptastarch است. هم چنین یک نوع heptastarch با وزن مولکولی بالاتر موجود می باشد. محلولهای ایزوآنکوتیک نشاسته های اتری شده مثل heptastarch 6% و pentastarch 6% با وزن مولکولی متوسط یک فشار کلوئیدی اسموتیک مشابه با آلبومین انسانی تولید میکنند و هنگامی که به طریق انفوزیون وریدی تجویز شوند باعث ایجاد افزایش تدریجی حجم پلاسما در حد حجم انفوزیون شده می شوند. محلولهای هیپرآنکوتیک مثل pentastarch 10% با وزن مولکولی متوسط باعث افزایش حجم پلاسما حدود ۵/۱ برابر حجم انفوزیون شده می شود. طول دوره اثر گذاری بستگی به خصوصیات نشاسته مورد استفاده دارد، در مورد heptastarch 6% اثر بین ۲۴ تا ۳۶ ساعت به طول می انجامد. غلظت نشاسته های اتری شده که به صورت محلولهای کلرید سدیم ۹/۰% و یا دیگر الکترولیت ها به طریق وریدی تجویز می شوند به طور معمول بین ۶ تا ۱۰% است اگر چه محلولهای ۳% نیز موجود می باشند.
مقدار دوز و سرعت انفوزیون بستگی به حجم مایع از دست رفته و درجه غلظت خون دارد، مقدار دوز تجویزی معمول بین ۵۰۰ تا ۲۵۰۰ ml در روز است که بستگی به نوع فراورده مورد استفاده نیز دارد و سرعت انفوزیون ممکن است تا حد ml/kg 20 در ساعت در صورت نیاز بالا رود.
با افزودن heptastarch وhexastarch وpentastarch به خون کامل سرعت رسوب اریتروسیت افزایش پیدا میکند بنابراین از آنها در پروسه های لوکوفرزیزاستفاده می شود. دوزهای ۲۵۰ تا ۷۰۰ میلی لیتر به خون وریدی با نسبت ۱ به ۸ افزوده می شود. تا ۲ بار انجام این پروسه در هفته و در کل به تعداد ۷ تا ۱۰ بار مطمئن گزارش شده است.
از heptastarch وhexastarch همچنین در پرفیوژن مایعات اکستراکورپورال استفاده می گردد.
▪ فارماکوکینتیک اتریفاید استارچ
نشاسته های اتری شده شامل ترکیبی از مولکولها با دامنه ای از وزن های مولکولی و درجات مختلف اتری شدن می باشند. بعد از انفوزیون داخل وریدی مولکولهایی با وزن مولکولی کمتر از ۵۰۰۰۰ به سهولت به صورت تغییر نکرده از طریق کلیه ها دفع می شوند و مولکولهای بزرگتر متابولیزه می شوند و بسیار آرام تر حذف می گردند. سرعت متابولیسم آنها بستگی به اندازه مولکول و درجه و موقعیت اتری شدن دارد به طوری که سرعت متابولیسم در مورد آنهایی که وزن مولکولی بیشتر دارند و درجه اتری شدن بالاتر و موقعیت اتری شدن غالباً در موقعیت کربن ۲ (۲c) است، کمتر می باشد که خود باعث ایجاد یک دوره فعالیت طولانی تر می شود. حدود ۳۳% دوز hetastarch با وزن مولکولی بالا (با وزن مولکولی متوسط ۴۵۰۰۰۰ ) و حدود ۷۰% دوز pentastarch با وزن مولکولی
متوسط (با وزن مولکولی متوسط ۲۵۰۰۰۰) طی ۲۴ ساعت در ادرار دفع میشود.
عوارض جانبی اتریفاید استارچ
بعد از انفوزیون Etherified starches واکنش های افزایش حساسیت شامل واکنش های آنافیلاکتیک رخ می دهند. پیشگیری هایی که باید در مورد مصرف انبساط دهندگان پلاسما مد نظر باشند در مورد دکستران ۷۰ توضیح داده شده اند و هرگاه از etherfied starches استفاده شد این موارد گفته شده باید رعایت شوند. در مورد مصرف etherfied starches تداخلاتی با گروه بندی خونی و کراس مچ خون دیده نمی شود.
