مواردی دیده شده که آقا، همسرش را کتک میزند و بعد بلافاصله پشیمان میشود و ابراز ناراحتی و حتی قول میدهد که دیگر عملش را تکرار نکند. اما دوباره به محض پیشامدی هر چند کوچک، عصبانیتش به اوج میرسد و همسرش را به باد کتک میگیرد. چرا این اتفاق میافتد؟
کتک زدن نوعی از خشونت است و خشونت از خشم سرچشمه میگیرد. در واقع خشونت، خشمی است که بالفعل شده است. تمام تلاش ما این است که خشم توسط فرد کنترل شود و به شکل بالفعل درنیاید. اما اگر این اتفاق بر سر هر اتفاق پیش پا افتادهای تکرار شود و بعد هم اظهار ندامت آقا و در عین حال تکرار خشونت به وقوع بپیوندد، نشان از عدم توانایی فرد در کنترل خشم خود دارد. در واقع این آقا بیمار است و نیاز به کمک دارد.
ادعای اینکه این فرد بیمار است دلیل خوبی برای کتک زدن همسرش است؟ یعنی خانم باید بپذیرد که همسرش بیمار است و نباید به او سخت بگیرد؟
نه؛ اصلا این طور نیست. بیماری آقا یک قضیه است و رفتار خانم در مقابل همسرش یک قضیه دیگر. اینکه برخورد خانم در مقابل خشونت همسرش چه باید باشد، باید بگویم که مسلما یک رفتار متعادل از یک انسان طبیعی؛ یعنی نه مقابله به مثل و نه کوتاه آمدن. باید بدانیم اعمال خشونت یک عمل نابهنجار است و باید مثل یک بیماری به آن نگاه کرد.
دقیقا چه نگاهی؟
همان طور که ما در مقابل بیماری رفتار میکنیم باید با این اتفاق روبهرو شویم. در برابر خطر ابتلای به بیماری ما ابتدا راه پیشگیری را انتخاب میکنیم تا دچار بیماری نشویم و اگر مبتلا به بیماری شویم ناچار درمان را پی میگیریم.
چطور میتوان از چنین پیشامدی پیشگیری کرد؟
شناخت هیجانات خود و دیگری به همراه مطالعه و آموزشهای لازم به پیشگیری کمک میکند.
همچنین افزایش صمیمیت و تفاهم و پایین آوردن سطح توقعات از خود و دیگری احتمال وقوع خشم را کاهش میدهد.
در واقع خشم هشداری است که ذهن انسان به عبور از خط قرمزهایی میدهد که او برای خودش تعیین کرده و هرچه این خط قرمزها معقولتر باشند، کمتر فرد را درگیر میکند.
خشم ملغمهای از هیجانات منفی است که در هنگام بروز، همدیگر را تقویت میکنند و فرد برای نجات از هر کدام از این هیجانات منفی مرتب به دام دیگری میافتد و آنقدر در این باتلاق دست و پا میزند تا نهایتا اتفاقی که نباید بیفتد، میافتد و باعث پشیمانی میشود. پس یکی از بهترین کارها در هنگام بروز خشم این است که هیچ کاری نکنیم.
توصیه من به خانمها این است که در این مواقع به جای بحث و جدل و جواب دادن، فقط و فقط تا میتوانند همسرشان را تنها بگذارند.