قرص دیامیکرون ام آر عوارض جانبی موارد مصرف منع دارویی
موارد مصرف
این دارو به عنوان عامل کمکی در درمان و کنترل دیابت قندی نوع دو و سایر دیابت های قندی همراه با بیماری های غدد درون ریز ( مثل بیماری کوشینگ)، و بیماری های ژنتیکی( مثل خطاهای متابولیسمی) مصرف می شود.
مکانیسم اثر
سولفونیل اوره ها با تحریک حاد آزاد شدن انسولین از سلول های ß و افزایش ورود یون کلسیم باعث اگزوسیتوز انسولین می شود. مصرف طولانی مدت این داروها حساسیت به انسولین را در بافت های محیطی مانند کبد، عضله و سلولهایی مانند مونوسیت ها و اریتروسیت ها افزایش می دهد که نتیجه آن کاهش گلیکوژنولیز و گلوکونئوژنز در کبد است. این دارو با مقادیر درمانی، بهم چسبندگی و اتصال پلاکت ها را به سلول های اندوتلیال( به دلیل مهار آزاد شدن اسید آراشیدونیک و کاهش تولید ترومبوگزان و افزایش تولید پروستاسایکلین و آزاد شدن فعال کننده پلاسمینوژن) کاهش می دهد. با مهار پمپ سدیم- پتاسیمATPase و تثبیت غلظت کلسیم و پتاسیم، این دارو همچنین دارای اثر محافظتی در مقابل آریتمی های قلبی می باشد.
فارماکوکینتیک
این دارو دارای جذب خوب و سریعی می باشد، ولی در حضور غذا جذب دارو به تأخیر می افتد. این دارو به نسبت زیادی به پروتئین های پلاسما متصل می شود و نیمه عمر آن معادل با ۴/۱۰ ساعت می باشد .
موارد منع مصرف
در صورت وجود اسیدوز، سوختگی های شدید، کومای دیابتی، کتواسیدوز دیابتی، کومای غیر کتونی هیپراسمولار، جراحی های بزرگ، ترومای شدید، بیماریهای همراه با نوسانات شدید غلظت خون یا تغییرات سریع در نیاز به انسولین، اسهال شدید، فلج نسبی معده، انسداد روده ای، استفراغ طولانی مدت، بیماری هایی که باعث تأخیر در جذب غذا می شوند و بیماری های کبدی و بارداری، نباید از این دارو استفاده کرد.
هشدارها
در صورت افزایش قند خون( شامل تغییرات هورمون های جنسی مؤنث، تب شدید، هیپرآلدسترونیسم، عفونت شدید، استرس های روانی و هیپرتیروئیدیسم ) و در صورت احتمال افت قند خون( شامل کم کاری غده کلیوی، بیماران ضعیف و ناتوان، سوءتغذیه، کم کاری غده هیپوفیز، هیپوتیروئیدیسم، نارسایی کلیوی، هرگونه سابقه حساسیت نسبت به سولفونیل اوره ها، سولفونامیدها و مدرهای تیازیدی، این دارو را باید با احتیاط کامل به کار برد.
عوارض جانبی
افت قند خون ( گیجی، اضطراب، سرگیجه ، سردرد، تهوع، تاری دید، خواب آلودگی، گرسنگی شدید)، افزایش وزن، اختلالات گوارشی، افزایش دفع ادرار از عوارض شایع این دارو هستند.
تداخل دارویی
مصرف همزمان این دارو با الکل باعث بروز واکنش شبه دی سولفیرام و افزایش احتمال هیپوگلیسمی می شود. همچنین انسولین، آلوپورینول، کاپتوپریل، انالاپریل، آسپارژیناز، کورتیکوستروئیدها، مدرهای تیازیدی، میکونازول، لیتیم، سایمتیدین و رانیتیدین اثر هیپوگلیسیمی این دارو را تشدید می کنند. داروهای ضد انعقادی به طور متقابل با این دارو تداخل اثر دارند، به طوری که مصرف همزمان آنها با تشدید اثرات فارماکولوژیک هر کدام از آنها همراه است. باربیتورات ها اثر این دارو را طولانی تر می کنند. آنتاگونیست های گیرنده های ß ، ریفامپین، ریفابوتین اثر هیپوگلیسمی دارو را کاهش می دهد. استروئیدهای آنابولیک، آندروژن ها، بروموکریپتین، دیسوپیرامید، پیریدوکسین تتراسایکلین، تئوفیلین دارای اثر پایین آورنده قند خون هستند و لذا در صورت مصرف همزمان باید مقدار مصرف داروی ضد دیابت خوراکی را کاهش داد. ضد تشنج های هیدانتوئینی، مسددهای کانال های کلسیمی، کلونیدین، دانازول، دکسترومتورفان، دیازوکساید، استروژن ها، ضد بارداری های خوراکی حاوی استروژن، فوروزماید، گلوکاگون،هورمون رشد، ایزونیازید، مرفین، نیاسین، فنوتیازین ها، مقلد های سمپاتیک و هورمون های تیروئید باعث افزایش قند خون می شوند و در صورت مصرف همزمان باید مقدار مصرف داروی ضد دیابت خوراکی را افزایش داد.
نکات قابل توصیه
۱. هنگام مصرف این دارو، شمارش کامل گلبول های خون و اندازه گیری غلظت گلوکز خون باید به طور مرتب انجام و در صورت نیاز کنترل شود و در صورت تجاوز غلظت گلوکز خون از mg/dl200 آزمون قند و کتون ادرار نیز باید انجام شود. در صورت هیپوگلیسمی و کتواسیدوز، غلظت پتاسیم سرم بیمار نیز باید اندازه گیری شود.
۲. با تغییر رژیم غذایی، فعالیت بدنی و بیماری، میزان قند خون و برنامه درمانی تغییر می کند.
۳. دارو همراه با غذا مصرف شود.
مقدار مصرف
در ابتدا ۱۶۰ میلی گرم دو بار در روز و سپس ۳۲۰-۸۰ میلی گرم یک بار در روز مصرف شود. حداکثر مقدار مجاز mg/day320 می باشد.
اشکال دارویی
Scored Tablet:80 mg
