قرص نورمازین عوارض جانبی موارد مصرف منع دارویی
▪ موارد مصرف
کلرپرومازین در اختلالات روانی نظیر اسکیزوفرنی، جنون، مانیا و نیز بصورت داروی کمکی در درمان هیجان شدید و اختلالات روانی-حرکتی و نیز به عنوان ضد تهوع و درمان سکسکه شدید و پورفیری بکار می‌رود.
▪ فارماکوکینتیک
با مصرف خوراکی، کلرپرومازین، جذبی سریع دارد،اما تحت تأثیر عبور اول کبدی قرار می‌گیرد.دارو متابولیسم کبدی وسیعی داشته ( بعضی از متابولیت‌ها فعال هستند) از راه صفرا و ادرار دفع می‌گردد. پیوند این دارو به پروتئین پلاسما بسیار زیاد است.
▪ موارد منع مصرف
این دارو در صورت بیماری قلبی، (کمی یا زیادی فشارخون) ضعف شدید CNS ، کوما، سندرم مادرزادی QT طولانی، سابقه آریتمی قلبی و نقایص ژنتیکی که سبب کاهش فعالیت ایزوآنزیم P450شود، نباید مصرف شود.
هشدارها
▪ این دارو در موارد زیر باید با احتیاط فراوان مصرف شود
الکلسیم حاد، دیسکرازی خونی، آسیب شدید مغزی، تصلب عروق مغزی، کاهش ذخیره قلبی مانند بی‌کفایتی دریچه میترال، بی کفایتی عروق مغزی، فئوکروموسیتوم، بی کفایتی کلیه، سندرم Reye، عیب کار کبد، سابقه حساسیت به هر یک از فنوتیازین‌ها.
▪ بررسی حرکت غیرطبیعی و مشاهده دقیق علائم اولیه دیسکینزی، در فواصل منظم در طول درمان، بویژه در سالخوردگان و بیمارانی که مقادیر زیاد دارو مصرف نموده یا به مدت طولانی تحت درمان هستند، توصیه می‌شود.
▪ کلرپرومازین نباید از راه زیر جلدی تزریق شود، زیرا سبب نکروز شدید بافت می‌شود.
▪ در درمان کزاز ، جراحی و سکسکه شدید، دارو فقط از راه تزریق وریدی مصرف می‌شود.
▪ قبل از تزریق وریدی، کلرپرومازین هیدروکلراید باید با محلول تزریقی کلرورسدیم رقیق شود.
عوارض جانبی
علائم خارج هرمی و در مصرف طولانی مدت گاهگاهی دیسکینزی دیررس، کاهش دمای بدن (گاهی تب)، خواب آلودگی، بی‌ثباتی خلقی، رنگ‌پریدگی، کابوس شبانه ، بی خوابی و افسردگی ممکن است ایجادد گردد. آثار ضد موسکارینی نظیر خشکی دهان، احتقان بینی، یبوست، اشکال در دفع ادرار و تاری دید از عوارض شایع دارو هستند.
▪ تداخل دارویی
مصرف این دارو همزمان با داروهای ضد آریتمی ، خطر ایجاد آریتمی‌های بطنی راافزایش می‌دهد. مصرف کلروپرومازین به همراه ضد افسردگیها، سبب افزایش غلظت پلاسمایی و اثرات ضد موسکارینی آنها خصوصاً انواع سه حلقه‌ای می‌گردد. کلرپرومازین با اثر داروهای ضد صرع( با کاهش آستانه تشنج) مقابله می‌نماید. مصرف فنوتیازین‌ها همراه ترفنادین خطر آریتمی بطنی را افزایش می‌دهد. پروپرانول غلظت پلاسمایی کلرپرومازین را افزایش می‌دهد. بروز سندرم آنسفالوپاتیک در تعدادی از بیماران که همزمان لیتیم و داروهای ضد پسیکوز دریافت کرده‌اند ، گزارش شده است. اثرات ضدپارکینسون لوودوپا در صورت مصرف همزمان با این دارو ممکن است مهار شود. مصرف همزمان داروهای کاهندده فشارخون با این دارو ممکن است سبب کاهش شدید فشارخون شود. مصرف همزمان این دارو با ضد تیروئید، ممکن است خطر بروز آگرانولوسیتوز را افزایش دهد.
نکات قابل توصیه
▪ دوره درمان با این دارو باید کامل شود. این دارو نباید بیش از مقدرا تجویز شده مصرف شود.
▪ برای حصول اثرات درمانی، مطلوب ممکن است چند هفته زمان مورد نیاز باشد.
▪ در صورتی که یک نوبت مصرف دارو فراموش شود، اگر رژیم درمانی بصورت یک نوبت مصرف در روز باشد، به محض به یاد آوردن در همان روز، نوبت فراموش شده باید مصرف شود. درغیر اینصورت، از مصرف نوبت فراموش شده باید خودداری شود. اگر رژیم درمانی بصورت چند نوبت در روز باشد،به محض به یادآوردن طی یک ساعت ، آن نوبت باید مصرف شود. در غیر این صورت از مصرف نوبت فراموش شده یا دوبرابر کردن مقدار مصرف بعدی باید خودداری گردد.
▪ قبل از قطع مصرف دارو، باید به پزشک مراجعه شود. قطع تدریجی مصرف دارو ممکن است ضروری باشد.
▪ از مصرف فرآورده‌های حاوی الکل و سایر داروهای مضعف CNS با این دارو باید خودداری گردد.
▪ در صورت نیاز به هرگونه عمل جراحی یا درمان اورژانس، پزشک باید از مصرف این دارو آگاه گردد.
▪ هنگام رانندگی یا کار با ماشین‌آلاتی که نیاز به هوشیاری دارند، باید احتیاط نمود.
▪ هنگام برخاستن ناگهانی از حالت خوابیده یا نشسته ، باید احتیاط نمود.
▪ هنگام ورزش، در هوای گرم یاهنگام حمام آب گرم، به علت احتمال بروز شوک حرارتی باید احتیاط نمود.
▪ این دارو ممکن است سبب بروز خشکی دهان شود. در صورت تداوم خشکی به مدت بیش از دو هفته ، باید به پزشک مراجعه نمود.
▪ احتمال بروز حساسیت به نور با مصرف این دارو وجود دارد. استفاده از عینک و لباس محافظت کننده ممکن است ضروری باشد.
▪ بیماران سالخورده و ناتوان ممکن است به مقادیر کمتری از دارو نیاز داشته باشند.
مقدار مصرف
▪ بزرگسالان
در اختلالات پسیکوز ، ۲۵-۱۰ میلی‌گرم ۴-۲ بار در روز مصرف می‌شود. مقدار مصرف در صورت نیاز و تحمل بیمار هر ۴-۳ روز به میزان mg/day50-25 افزایش مییابد. در تهوع و استفراغ، ۲۵-۱۰ میلی‌گرم هر ۶-۴ ساعت مصرف می‌شود که در صورت نیاز و تحمل بیمار افزایش مییابد. قبل از عمل جراحی، ۵۰-۲۵ میلی‌گرم ۳-۲ ساعت قبل از جراحی و در درمان سکسکه و پورفیری ۵۰-۲۵ میلی گرم ۴-۳ بار در روز مصرف می‌شود.
▪ کودکان
در درمان اختلالات پسیکوز ، تهوع و استفراغ در کودکان ۶ ماه تا ۱۲ سال،mg/kg0/55 هر ۶-۴ ساعت مصرف می‌شود که در صورت نیاز و تحمل بیمار افزایش مییابد. قبل از جراحی، mg/kg0/55، ۳-۲ ساعت قبل از عمل مصرف می‌شود.
تزریقی:
▪ بزرگسالان
در درمان اختلالات شدید پسیکوز ، ۵۰-۲۵ میلی‌گرم تزریق عضلانی می‌شود. مقدار مصرف در صورت نیاز و تحمل بیمار پس از یک ساعت و سپس هر ۱۲-۳ ساعت تکرار می‌شود. در درمان تهوع و استفراغ، ابتدا ۲۵ میلی‌گرم بصورت مقدار واحد تزریق عضلانی می‌شود.در صورت تحمل، ۵۰-۲۵ میلی‌گرم هر ۴-۳ ساعت تا زمان توقف تهوع تزریق عضلانی می‌شود. برای پیشگیری از تهوع و استفراغ در حین عمل جراحی ، ۵/۱۲ میلی‌گرم بصورت مقدار واحد تزریق عضلانی می‌شود. پیش از عمل جراحی نیز مقدار ۲۵-۵/۱۲ میلی‌گرم (۲-۱ ساعت قبل از عمل) تزریق عضلانی می‌گردد. در درمان سکسکه ۵۰-۲۵ میلی‌گرم ۴-۳ بار در روز، در درمان پورفیری ۲۵ میلی گرم هر ۸-۶ ساعت و در درمان کزاز ۵۰-۲۵ میلی‌گرم ۴-۳ بار در روز تزریق عضلانی می‌شود.
▪ کودکان
در درمان اختلالات پسیکوز و تهوع و استفراغ در کودکان ۶ ماه تا ۱۲ سال mg/kg0/55 هر ۸-۶ ساعت تزریق عضلانی می‌شود. در حین عمل جراحی نیز mg/kg0/275 ( سی ۳۰دقیقه قبل از عمل جراحی )تزریق می‌گرد. در درمان کزاز در کودکان ۶ ماه تا ۱۲ سال mg/kg0/55 هر ۸-۶ ساعت تزریق عضلانی می‌گردد.
اشکال دارویی
▪ Coated Tablet: 25 mg
▪ Coated Tablet: 100mg
▪ Injection: 50mg/2ml
