به طور کلی این دارو با جلوگیری از تشکیل لخته های خون، از انسداد عروق کرونری قلب جلوگیری میکند. بنابراین مصرف آن برای بیمارانی که احتمال بروز سکته های قلبی یا مغزی در آنها بالاست و همچنین بیمارانی که جریان خون مغزی آنها ضعیف است، یا به انواع دیگری از بیماری های قلبی و عروقی مبتلا هستند مفید است، اما این به آن معنا نیست که منافع مصرف روزانه آسپرین همواره بیشتر از مضرات آن است.
همانند سایر داروهای ضددرد و ضدالتهاب، آسپرین خطر خونریزی های گوارشی، خونریزی های مغزی، نارسایی کلیوی و برخی از انواع سکته را افزایش می دهد.
سرویس پیشگیری از بیماری های آمریکا، مصرف روزانه آسپرین را برای افراد ۵۰ تا ۵۹ ساله که در معرض خونریزی گوارشی نیستند و احتمال بروز حمله های قلبی یا انواع سکته در آنها بیش از ده درصد است، توصیه کرده است.
از طرف دیگر، سازمان غذا و داروی آمریکا مصرف آسپرین را در افرادی که تاکنون سابقه ابتلا به بیماری های قلبی عروقی یا حمله قلبی را نداشته اند توصیه نمیکند.
مصرف آسپرین به همراه داروهای ضد دردی همچون ایبوپروفن، ناپروکسن و دیکلوفناک می تواند خطر ابتلا به خونریزی را افزایش دهد
نکته دیگر اینکه مصرف آسپرین در افرادی که مبتلا به مشکلات انعقادی خون بوده و به اصطلاح خون آنها دیرتر لخته می شود، افرادی که سابقه خونریزی یا ابتلا به زخم های گوارشی دارند و کسانی که به ترکیبات حاوی آسپرین آلرژی دارند ممنوع است. بنابراین بر خلاف باورهای عمومی مصرف این دارو برای همگان مفید نبوده و چه بسا مصرف خودسرانه آن به بروز مشکلاتی در افراد منجر شود.
مصرف آسپرین به همراه داروهای ضد دردی همچون ایبوپروفن، ناپروکسن و دیکلوفناک می تواند خطر ابتلا به خونریزی را افزایش دهد. بنابراین در صورتی که فرد به دلیل ابتلا به یک بیماری مزمن مانند آرتروز مجبور به استفاده مداوم از داروهای مسکن است، باید پزشک را در این خصوص مطلع کند.
البته اگر حین مصرف آسپرین بنا به هر دلیلی به مصرف تک دوز یا کوتاه مدت داروهای ضددرد مذکور نیاز باشد، می توان آنها را با فاصله دو ساعته نسبت به آسپرین استفاده کرد. علاوه بر این بیمارانی که آسپرین را به صورت روزانه استفاده میکنند لازم است قبل از انجام هرگونه عمل جراحی یا مراجعه به دندانپزشکی، پزشک را در جریان قرار دهند.
از مهم ترین تداخلات دارویی آسپیرین می توان به افزایش خطر خونریزی در مصرف همزمان با هپارین و وارفارین، کورتون ها، کلوپیدوگرل و برخی از انواع ضدافسردگی ها مانند کلومیپرامین و پاروکستین اشاره کرد. در میان داروهای گیاهی و مکمل های غذایی نیز جینسینگ، روغن گل مغربی، امگا۳، زغال اخته و کاپسایسین (فلفل قرمز) با آسپرین تداخل دارند و خطر خونریزی را افزایش می دهند.
مصرف ASA به صورت جویدنی جذب سریع تر دارو را به دنبال دارد با این وجود به دلیل احتمال ایجاد مشکلات گوارشی بسیاری از مردم ترجیح می دهند از انواع پوشش دار ASA استفاده کنند. این در حالی است که بعضی تحقیقات نشان می دهد مصرف انواع روکش دار آسپرین که دارو را در روده کوچک آزاد میکنند، تاثیری در کاهش خطر خونریزی گوارشی ندارد.
نتایج یک بررسی جدید درباره آسپرین
در حالی که برخی مراجع دارویی خوردن آسپرین را پیش از بروز علائم خطرزا توصیه نمیکنند، نتایج یک بررسی جدید در آمریکا نشان می دهد تمایل افراد بزرگسال و بویژه مسن به مصرف قرص آسپرین با توجیه مراقبت از خود در برابر بیماری های احتمالی قلبی یا سرطان افزایش یافته است.
بررسی انجام شده روی بزرگسالان آمریکایی حاکی از آن است که این گروه سنی روزانه یک دوز از قرص آسپرین مصرف میکنند؛ این در حالی ست که سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) مصرف این دارو را برای افرادی که تجربه سکته مغزی یا قلبی نداشته اند، توصیه نمیکند.
مشاهدات نشان می دهد مصرف آسپرین بخصوص در میان بزرگسالانی که برای پیشگیری های اولیه از این دارو استفاده میکنند رو به افزایش است و عمدتا با هدف پیشگیری از بیماری های قلبی – عروقی و در برخی موارد حتی برای پیشگیری از سرطان استفاده می شود.
سازمان غذا و داروی آمریکا مصرف غیرضروری این دارو را برای افرادی که طبق تعریف این سازمان، فاقد علائم خطرزا هستند تایید نمیکند و تاکید دارد که با مصرف اولیه قرص آسپرین برای پیشگیری، عوارض جانبی نظیر احتمال خونریزی از جمله خونریزی دستگاه گوارش وجود دارد.
