میوه به چه خواصی دارد و اثرات آن بر روی زیبای و پوست و مو
به دارای ویتامین های A، B و C و همچنین املاحی مانند پتاسیم، روی، فسفر، کلسیم، آهن، منیزیم و سلنیوم است لذا از آنجایی که یک مولتی ویتامین کامل محسوب می شود برای درمان لاغری و جلوگیری از چاقی مصرف این میوه توصیه می شود. به همچنین دارای ویتامین E و آنتی اکسیدان است.
به یک میوه پرخاصیت بوده و از درختی با ارتفاع حداکثر ۵ متر حاصل می‌شود. درخت به شبیه درخت سیب بوده و در فصل پاییز میوه می دهد، تخم میوه به را به دانه گویند که اثر درمانی آن بسیار زیاد است.
برگ، میوه، دانه و سایر قسمت‌های درخت به دارای خاصیت درمانی بوده و به، به صورت خام، پخته، شربت، مربا، ژله، کمپوت و جوشانده مصرف می شود و به‌طور کلی برای تقویت قلب و اعصاب بسیار مفید است. فیبر موجود در میوه به نیز خواص درمانی داشته و مربای آن ضد نفخ بوده بر خلاف خود به که نفاخ است.
خاصیت به : سلامت پوست و مو
جوشانده به دانه روی پوست برای ترک لب، پوست و ناراحتی های بواسیر بسیار مناسب بوده و جوشانده برگ درخت به برای پانسمان سطح بدن و شست و شوی چشم به کار می رود. به برای کسانی که عرق بدن آن ها بدبو است نیز مفید است و مشکلشان را رفع میکند.
یک لیوان آب به، به همراه نصف لیوان روغن زیتون زمانی که جوشانده شوند روغن به تهیه می شود؛ مالش روغن به، به بدن برای شوره سر و سوزش دهان مفید است.
خاصیت به : سلامت دستگاه گوارش
تانن موجود در به در معالجه اسهال و ورم روده بسیار موثر است، به دانه نیز ورم معده را رفع کرده و می توان ۴ گرم به دانه را با سه چهارم لیوان آب مخلوط کرد و پس از هم زدن و ایجاد حالت ژلاتینی برای رفع معده درد آن را استفاده کرد. جوشانده برگ به قابض است و در هضم موثر واقع می شود.
آب به مخلوط با شکر نیز در معالجه معده و روده موثر است. به همچنین برای اسهال مزمن، خلط خونی و ورم کبد مفید و این مشکلات را در افراد دچار این بیماری ها رفع میکند. زنان باردار نیز برای رفع مشکل تهوع در این دوران میتوانند به مصرف کنند.
جوشانده برگ به بهترین راه درمان عصبانیت است. ویتامین B موجود در به نیز سبب آرامش اعصاب و تقویت قلب می شود.
خاصیت به : رفع بی خوابی
جوشانده برگ درخت به بی خوابی را درمان کرده و در صورتی که این جوشانده طی ۱۰ دقیقه تهیه شود و با شکوفه نارنج شیرین مخلوط شود و قبل از خواب افرادی که دچار بی خوابی هستند آن را مصرف کنند دیگر دچار مشکل اختلالات خواب نمی شوند. دم کرده شکوفه به به اضافه عرق بهار نارنج نیز برای خواب آوری مناسب است.
خاصیت به : درمان سرماخوردگی
لعاب خیس کرده به دانه گلودرد را تسکین و سرفه را درمان میکند. همچنین برای رفع عطش، سوزش دهان و گرفتگی صدا، خوردن به دانه بسیار موثر است.
خاصیت به : سلامت روان
جوشانده برگ به بهترین راه درمان عصبانیت است. ویتامین B موجود در به نیز سبب آرامش اعصاب و تقویت قلب می شود.
معمولا آنچه در متون سنتی به عنوان چای انواع میوه ها اشاره می شود همان دمنوش است و منظور از چای به در واقع همان دمنوش به است. دمنوش به یکی از نوشیدنی های سنتی قدیمی ایرانی هاست که برای تهیه آن ابتدا باید به را خشک کرد.
البته برای خشک کردن به هرگز نباید آن را تحت حرارت یا آفتاب قرار داد. روش درست این است که آن را به قطعات کوچک تقسیم کنیم یا در سایه قرار دهیم تا خشک شود.
اگر به را یک تکه بگذاریم گرچه روند خشک شدن طولانی تر می شود اما مواد بیشتری در آن باقی میماند. وقتی به خشک شد، می توان آن را بسته بندی کرد و در فریزر قرار داد.
روش تهیه دمنوش به :
برای تهیه دمنوش به باید به اندازه نصف قاشق غذاخوری به خشک شده را در یک لیوان آب جوشیده ریخت و در آن را گذاشت تا دم بکشد. بعد از یک ربع این دمنوش آماده نوشیدن است.
در فصولی که به در دسترس است، می توان برای تهیه دمنوش آن از میوه تازه هم استفاده کرد. به این ترتیب که میوه را رنده میکنند و یک قاشق غذاخوری از آن را در آب جوش میریزند و بعد از یک ربع دمنوش به دست آمده را مصرف میکنند. البته بهتر است آن را صاف و بعد میل کنید.
خوردن این دمنوش بعد از غذا اشکالی ندارد اما در این شرایط باید کمی غلیظ تر مصرف شود و میزان آب جوشیده اضافه شده به نصف لیوان کاهش یابد تا به تقویت دستگاه گوارش کمک کند. این نوشیدنی آرامش بخش است و به تقویت قوای مغزی نیز کمک میکند.
توجه توجه
کرک یا پرزی که روی به می باشد، هضمش سنگین است و برای حلق و صدا مضر می باشد، لذا باید قبل از خوردن به پرزهای روی آن را پاک نمود.
مصرف به ، به صورت خام مضر است زیرا به خام رگ های بدن را مسدود می سازد؛ پس هنگام انتخاب، به های زردرنگ و رسیده را انتخاب کنید و اگر نرسیده و سبز هستند چند روزی در دمای اتاق قرار دهید تا برسند.
جویدن هسته ی به یا همان به دانه به میزان کم برای تقویت نیروی ج.ن.س.ی و رفع کندی دندان مفید است اما هرگز نباید آن را به صورت له شده یا خرد شده، جوشاند و خورد؛ زیرا با این کار، موادی به نام آمیگدالین در دانه به تجزیه (هیدرولیز) می شوند و اسید سیانیوریک تولید میکنند که اسیدی خطرناک است.
با مکیدن یا خوردن دانه به، لعاب از روی آن جدا و دانه بدون هیچ تغییری دفع می شود؛ در این صورت خطر تولید اسید سیانیوریک وجود ندارد، اسید سیانیوریک فقط با له یا خرد شدن دانه در محیط معده تولید می شود.
