وقتی در معرض صدای بلند هستیم برای حفاظت از گوش چه کنیم
گوش شما با گرفتن امواج صوتی در محیط اطرافتان و تبدیل آنها به سیگنالهایی که مغزتان می تواند درک کند کار میکند. امواج صوتی از طریق کانال گوش به پرده گوش می رسند و باعث ارتعاش آن می شوند. ارتعاشات پرده گوش به سه استخوان کوچک در گوش میانی منتقل می شود که آنها را تقویت کرده و به ساختار صدف شکل به نام بخش حلزونی گوش می فرستند. این یک ساختار توخالی با کانال های پر از مایع است.
بخش حلزونی گوش با یک مایع خاص پر شده که زیر یک غشای الاستیکی به نام غشای قاعده ای قرار می گیرد. ارتعاشات صدا از گوش میانی باعث ایجاد موج های کوچک در مایع حلزونی می شود که غشاء ظریفی در حلزون گوش داخلی را تکان می دهد. سلولهای موی حسی در بالای قاعده، همراه با آن حرکت میکنند و سیگنالهای الکتریکی ایجاد میکنند که توسط عصب شنوایی دریافت شده و به مغز ارسال می شوند.
آسیب
شایع ترین علت از دست دادن شنوایی، سن و پس از آن آسیب داخلی بعلت قرارگیری در معرض صداهای بلند می باشد. صداهای ناگهانی مانند یک انفجار، شلیک اسلحه یا یک ترقه می تواند باعث از دست دادن آنی شنوایی شوند که ممکن است موقت یا دائمی باشد. همچنین قرارگیری مدام در معرض صداهایی با بلندی متوسط مانند ماشین چمن زنی، ماشین های سنگین یا موسیقی بلند می تواند باعث از دست دادن شنوایی مداوم و پیش رونده شود.
اثرات مضر سر و صدا
قرارگیری طولانی مدت در معرض صدای بلند، به آرامی به سلولهای مویی گیرنده ها صدا و موقعیت بدن که قاعده گوش را پوشانده اند، آسیب می رساند. این سلولها، اطلاعات را از طریق عصب حلزونی به مغز ارسال میکنند. اگر این سلولها آسیب ببینند، دیگر بازسازی نخواهند شد. صداهای بلند همچنین میتوانند به عصب حلزونی نیز آسیب برسانند و مانع فرستادن سیگنالهای شنوایی به مغز توسط آن شوند.
به گفته موسسه ملی ناشنوایی و اختلالات ارتباطی، صداهایی با بلندی ۷۵ دسی بل یا کمتر از آن، بطور کلی ایمن در نظر گرفته می شوند (حتی با قرارگیری طولانی مدت در معرض آنها). با اینحال قرارگیری طولانی مدت در معرض صداهایی با بلندی ۸۵ دسی بل یا بالاتر می تواند باعث صدمه به گوش شود. برای مقایسه این مقادیر، باید بدانید که صدای مکالمه عادی حدود ۶۰ دسی بل، ترافیک سنگین حدود ۸۵ دسی بل، ماشین چمن زنی در حدود ۹۰ دسی بل و ترقه، شلیک اسلحه و کنسرت های راک از ۱۱۰ تا ۱۵۰ دسی بل می باشند.
شناسایی
اگر مجبورید صدایتان را بالا ببرید تا شنیده شود، نمی توانید صدای کسی که دو فوت از شما فاصله دارد را بشنوید یا پس از خارج شدن از یک محیط پر سر و صدا، صداها گنگ و مبهم بنظر می رسند، سر و صدای اطراف شما در یک سطح خطرناک قرار دارد. سایر نشانه های قرارگیری در معرض سر و صدای خطرناک عبارتند از درد یا وزوز گوش یا زنگ زدن گوش. اگر احساس میکنید گوش هایتان به صداهای بلند عادت کرده اند، ممکن است در حال حاضر دچار آسیب شنوایی شده باشید. بسیاری از مردم تا زمانیکه مورد آزمایش قرار بگیرند، متوجه آسیب شنوایی نمی شوند.
پیشگیری
جلوگیری از آسیب گوش ناشی از سر صدا، امکان پذیر است. اگر در یک محیط پر سر و صدا کار میکنید، در حین کار از گوش گیرهای محافظ یا هدفون های کاهنده صدا استفاده کنید. شما باید در حین چمن زدن، استفاده از ماشین های سنگین یا شرکت در کنسرت نیز گوش گیر بگذارید. شما می توانید با محدود کردن استفاده کودکانتان از اسباب بازیهایی که صداهای بلند دارند و اطمینان از اینکه صدای دستگاههای الکترونیکی که آنها استفاده میکنند، روی درجه کم قرار دارد، از شنوایی کودکان تان محافظت نمایید.
