عمدتا این باور وجود دارد که جویدن ناخن ها به دلیل ناآرامی و اضطراب می باشد هرچند که تحقیقات نشان داده اند که این عوامل تنها دلایل اصلی بروز این حالت نیستند به این نحو که مردم زمانی که خسته، گرسنه، ناامید و یا در حال انجام دادن یک کار بسیار سخت هستند نیز این رفتار را از خود نشان می دهند، و حال نکته خجالت آور قضیه این است که انجام دادن این کار احساس خوبی را در شخص ایجاد میکند.
بله چنین چیزی به نظر غیر ممکن می آید مخصوصا زمانی که ممکن است در اثر انجام دادن بیش از حد این کار شخص انگشت خود را زخم کند اما حقیقت این است که انجام دادن این رفتار به شخص احساس رضایت می دهد و یک پروفسور روانپزشکی هم با نام تریسی فوسی این امر را تایید کرده است. فوسی اعتراف میکند که خودش هم به این مشکل دچار است و علت انجام دادن آن را ایجاد احساس آرامش بیان میکند.
وی می گوید: ” این نظریه که جویدن ناخن ها به نحوی خوشایند می باشد از طریق انجام آزمایش های مختلف بر روی حیوانات تایید شده است. ” از قرار معلوم زمانی که در این آزمایش ها به موش ها برای کم کردن ادراک درد ماده ای به نام اندورفین داده می شده است، موش ها کمتر ظاهر خود را تمیز می کرده اند و برعکس هنگامی که تزریق اندورفین قطع یا با استفاده از دارو بی اثر می شده تمیز سازی موش ها نیز بیشتر می شده است.
از این امر این نتیجه حاصل می شود که تمیز سازی ظاهری، رفتاری آرام کننده است به همین دلیل می توان گفت که زمانی که شخص ناخن خود را می جود نیز به نحوی احساس لذت و آرامش میکند. اگر که ماهیت جویدن ناخن ها مانند ماهیت رفتار تمیز سازی که توسط موش ها انجام می شده است، باشد می توان گفت که افراد برای یافتن آرامش در شرایط استرس زا و یا در هنگام انجام کارهای سخت ناخن های خود را می جوند.
این تئوری آرامش یابی را مطالعات انجام شده که کمال گرایی و جویدن ناخن را به یکدیگر مرتبط می سازند، نیز تایید میکنند؛ کیرون اوکانر، پروفسور رشته روانپزشکی دانشگاه مونترآل، در این رابطه می گوید: ” کسانی که این رفتار را از خودشان نشان می دهند کمال گرا هستند. این دسته از افراد بیش از حد برنامه ریزی میکنند و اگر که بیکار باشند سریعا آشفته می شوند به همین دلیل جویدن ناخن ها می تواند به خستگی و ناآرامی آن ها تسکین دهد. کمال گرایی یک عنصر بزرگ است، یکی از اجزای اصلی به وجود آورنده این رفتار. ”
برخی از مطالعات همچنین نشان داده اند که پشت جویدن ناخن می تواند یک عامل ژنتیکی نیز باشد. شاری لیپنر، یکی از دانشمندان علم پوست شناسی که در زمینه جویدن ناخن تحقیق میکند، می گوید: ” یک سوم از افرادی که ناخن های خود را می جوند می گویند که حداقل یکی از اعضای خانواده آن ها نیز این رفتار را انجام می دهد؛ علاوه بر این مطالعات انجام شده بر روی دوقلوهای همسان نیز نشان داده است که بروز چنین رفتاری در میان هر دو نفر شایع است. ”
فوسی می گوید: ” هنوز مشخص نیست که چرا جویدن ناخن ها از دوران نوجوانی و جوانی آغاز می شود هرچند که این امکان وجود دارد که کودکان به راحتی دچار این رفتار بد شوند زیرا بخشی از مغز آن ها با نام قشر پیش پیشانى که مسئولیت تصمیم گیری را بر عهده دارد، در این دوران در حال رشد می باشد. بنابراین کسانی که دارای قشر پیش پیشانى رشد نیافته هستند رفتار تکانشى بیشتری را از خود نشان می دهند. چنین افرادی برای مثال به دلیل اینکه فشار اجتماعی بر روی آن ها تاثیری ندارد، در یک جشن نمیتوانند پرخوری نکنند. ”
در سال ۲۰۱۲ جمعیت روانپزشکی آمریکا تصمیم گرفت که یک لیست از رفتارهای آسیب زا نظیر جویدن ناخن ها، کشیدن مو و کندن پوست را در قالب اختلالات وسواسی مجبور کننده (OCD) تهیه کند. این اختلالات همچنین باعث می شوند که شخص به طور وسواسی و مداوم دست های خود را بشوید و یا اینکه کفش هایش را مرتب کند.
آراسته سازی های آسیب زا به رفتارهای OCD شبیه هستند به این نحو که در هر دو مورد یک رفتار عادی به صورت مفرط تکرار می شود. البته برخی از روانپزشکان با این نتیجه گیری جمعیت روانپزشکی آمریکا مخالف می باشند. این افراد می گویند که برخی از کسانی که ناخن خود را می جوند به اختلالات روانپزشکی دیگری نظیر ADHD یا اختلال اضطراب جدایی هم دچار هستند با وجود این OCD بر خلاف عادت جویدن ناخن، یک وسواس فکری است که محرک آن اضطراب می باشد.
فوسی در این زمینه می گوید: ” به عنوان یک متخصص اضطراب فکر می کنم که جویدن ناخن کم اهمیت تر از آن است که یک اختلال شدید نامیده شود. ”
اوکانر نیز با فوسی موافق است و می گوید: ” من اصلا فکر نمی کنم که این رفتار یک OCD باشد زیرا تابع هیچ معیاری نیست. ”
در مجموع نکته مهم این است که جویدن ناخن نتایج ناگوار زیادی را به دنبال دارد؛ در درجه اول این رفتار به دندان و فک های شخص آسیب می رساند و می تواند در طول عمر شخص باعث پرداخت مبلغی در حدود ۴۰۰۰ دلار برای انجام معاینات دندانپزشکی شود. در درجه دوم این رفتار بسیار غیر بهداشتی می باشد زیرا فضای زیر ناخن ها یک مکان بسیار ایده آل برای رشد باکتری ها، مخصوصا باکتری ای کولای (E. coli) است.
لیپنر می گوید: ” جویدن ناخن ها باعث می شود که این باکتری ها وارد بدن شوند و مشکلات معده ای و روده ای مختلفی نظیر اسهال و استفراغ را برای فرد به وجود بیاورند. ”
دهان نیز محل سکونت بسیاری از باکتری ها می باشد که برخی از آن ها میتوانند باعث بروز عفونت ناخن نیز شوند. این امکان نیز وجود دارد که تبخال و زگیل از دهان به ناخن و یا از ناخن به دهان منتقل گردد. لیپنر می گوید: ” زمانی که ناخن خود را می جوید دو قسمت از کثیف ترین اجزای بدن به یکدیگر مرتبط می شوند. ”
آیا این دلایل برای ترک این عادت کافی هستند؟ عده ای از مواد تلخ، مونیکرها و یا شوک الکتریکی استفاده میکنند تا این عادت را ترک کنند. فوسی می گوید: ” پوشیدن دستکش و یا نوار چسب زدن به ناخن ها نیز می تواند تا حدی این رفتار بد را ناپدید کند هرچند که یک رفتار بد دیگر را با آن جایگزین می سازد. ”
اوکانر می گوید: ” به کار گیری تکنیک های تمدد اعصاب و تفکر عمیق که در درمان کمال گرایان مورد استفاده قرار می گیرند نیز میتوانند در درمان این عادت بد هم موثر باشند. ”
در کل می توان گفت که اگر که جویدن ناخن یک رفتار آرامش بخش است باید آن را با یک رفتار که آرامش مثبت بیشتری ایجاد میکند، جایگزین کنیم.
