چیزهایی که برای رشد و سلامت مژه های شما مضر است
مژه ها هم عمر مفید دارند و پس از مدتی در اثر عوامل متعددی دچار شکنندگی و ریزش میشوند .مژه ها حافظ چشم ها از هجوم گردوغبار به داخل آنها هستند، بنابراین سلامت آنها نیز از اهمیت بالایی برخوردار است.
مژه ها نیز مانند موها از سه مرحله تشکیل شده است:مرحله ی آناژن یا رشد که بین ۳۰ تا ۴۵ روز طول می کشد. مرحله کاتاژن یا دوره ی انتقالی که عمری ۲ تا ۳ هفته ای دارد و در آن سرعت رشد مو کاهش پیدا میکند. در نهایت مژه وارد مرحله تلاژن می شود که مرحله ی افتادن مژه و استراحت فولیکول است.این مرحله تا ۳ هفته ادامه پیدا میکند.
مژه ها بر خلاف موها معمولا سفید نمی شوند، چون حاوی آنزیمی هستند که از ملانوسیت یا همان سلول های رنگدانه ی پوست و موها محافظت میکند
طول عمر هر مژه حدود سه ماه است. البته طول عمر هر مژه و رشد آن با توجه به شرایط فیزیولوژیکی هر فرد، سن و سال، عادت ها و شرایط سلامتی وی متفاوت است. مژه ها در حدود دو میلیمتری پوست فوق العاده نازک پلک وجود دارند. در مرحله ی رشد، اندازه ی آنها به حدود ۷ تا ۸ میلی متر می رسد.
عمر مژه ها کوتاه تر از موها است و بعد از افتادن با مژه های جدید جایگزین می شوند. اگر مژه ها زودتر و به طور غیرعادی دچار ریزش شوند، باید علت آن توسط پزشک متخصص پوست بررسی شود.
مژه ها حساس و آسیب پذیر می شوند
عوامل متعددی باعث آسیب پذیر شدن مژه ها و توقف رشد آنها می شود که از جمله می توان به مشکلات داخلی بدن مانند وضعیت نامناسب سلامتی، خستگی شدید بخصوص بعد از زایمان، شوک عصبی، اختلالات غدد درون ریز، تب شدید، مصرف برخی داروها و درمان های سنگین مانند شیمی درمانی اشاره کرد.
علاوه بر این برخی عادت های روزمره مانند استفاده ی روزانه از ریمل نیز روی سلامت و زیبایی مژه ها تاثیر دارند. رنگ کردن مژه ها، استفاده ی مکرر از مژه مصنوعی، کاشت مژه، شیوه ی نادرست پاک کردن آرایش چشم ها یا استفاده از پاک کننده های قوی نیز سلامت و زیبایی مژه ها را نشانه می رود.
مژه ها می شکنند
مژه ها با کوچک ترین عامل آسیب رسان بیرونی از جمله اشعه ی ماورای بنفش، آب، سرما یا گرما، کشیدن یا مالیدن مکرر آنها می شکنند. کوتیکول مژه ها مانند موها با سیمان لیپیدی تشکیل شده از اسیدهای چرب، استرول و سرامید پوشیده شده است.
در صورت وارد شدن هر نوع آسیبی، مژه ها به تدریج عناصر حیاتی خود را که باعث استحکام آنها می شود، از دست می دهند. اگر در ظاهر نیز مژه ها از نرمی و درخشش کمتری برخوردار باشند، احتمال شکستن و افتادن آنها بیشتر است.
مژه ها پیر می شوند
مژه ها نیز پیر می شوند و همانند موها حجم و بلندی خود را از دست می دهند. در حالت کلی، مژه ها بین ۶ تا ۱۲ میلی متر بلندی دارند. اما با بالا رفتن سن مقاومت خود را از دست می دهند، نازک تر می شوند و به سادگی میریزند.
مژه ها بر خلاف موها معمولا سفید نمی شوند، چون حاوی آنزیمی هستند که از ملانوسیت یا همان سلول های رنگدانه ی پوست و موها محافظت میکند.
اکستنشن مژه بلای جان مژه ها
اکستنشن یا کاشت مژه در افرادی که به دلیل سوختگی، ریزش مو و برخی بیماری ها مژه های خود را از دست داده اند، روشی برای جایگزین کردن مژه های از دست رفته است. کاشت مژه طبیعی در واقع نوعی جراحی ترمیمی محسوب می شود و تنها جنبه ی زیبایی ندارد.
برای این کار پزشک متخصص، از موهای نازک پشت گردن یا گوش استفاده کرده و در اتاق عمل نسبت به کاشت این مژه ها اقدام میکند. البته این عمل نیز عوارض احتمالی خود را دارد که آسیب به چشم و حتی از دست دادن بینایی جزو آنهاست.
اما افرادی که صرفا به دلیل داشتن مژه های بلندتر و زیباتر به سراغ آرایشگر محل شان می روند تا به اصطلاح اکستنشن مژه انجام دهند، آسیب های جدی به سلامتی مژه ها و حتی چشم هایشان می رسانند. توجه داشته باشید که هر نوع آسیب خارجی حتی شستشوی صورت و چشم ها و حتی تماس دست باعث کنده شدن مژه های کاشته شده می شود و به همراه آنها چند تار مژه ی طبیعی نیز از بیخ کنده می شود.
اکستنشن مژه به شیوه های غیرتخصصی و غیرضروری باعث بروز مشکلات جدی مانند حساسیت، عفونت های قارچی، باکتریایی یا ویروسی می شود. مشکلات دیگری مانند احساس سنگینی در پلک ها، خارش و تورم جزو عوارض شایع این قبیل اقدامات زیبایی است.
دردسر مژه های مصنوعی
اگر عادت به استفاده ی زیاد و حتی روزمره ی آنها دارید بهتر است بدانید که محققان آمریکایی به این نتیجه رسیده اند که استفاده از مژه مصنوعی برای چشم ها خالی از خطر نیست.
سرپرست تیم یک پژوهش امریکایی که نتایج آن اخیرا در مجله ی عملی Journal of the Royal Society Interface به چاپ رسیده است، می گوید که طول هر مژه به طور متوسط برابر با یک سوم اندازه پهنای چشم باشد. این اندازه در ۲۲ نوع پستاندار نیز مشاهده شده است و به عقیده ی محققان چنین اندازه ای بی دلیل نیست. محققان معتقدند که این تناسب برای کاهش جریان هوایی است که به سطح چشم می رسد. در نتیجه باعث محدود کردن دهیدراته شدن (بی آب شدن) و ممانعت از ورود ۵۰ درصدی ذرات ریز موجود در هوا می شود.
همانطور که می دانید مژه های مصنوعی بلندتر از مژه های طبیعی هستند. در نتیجه به جای کاهش جریان هوای رسیده به سطح چشم باعث افزایش آن می شوند. به این ترتیب باعث خشک شدن سریع چشم ها شده و باعث می شود که چشم ها در معرض خرده ریزه های موجود در هوا قرار داشته باشد. این مسائل نیز منجر به بروز سندرم خشکی چشممی شود.
همچنین چسبی که برای چسباندن مژه مصنوعی به پلک استفاده می شود، امکان بروز واکنش های آلرژیک را بالا می برد. این احتمال در خصوص چسب هایی که حاوی فرمالدئید هستند، چند برابر است.
تغذیه ی نامناسب بلای مژه ها
کمبود شدید ویتامین ها و مواد معدنی باعث شکننده شدن مژه ها شده و یا رشد آنها را متوقف میکنند. عوامل ریزش مژه ها همان دلایل مربوط به ریزش موهاست. داشتن تغذیه ای سالم و متعادل باعث رفع کمبود ویتامین B،A،E و آهن و منیزیم می شود.
گنجاندن میوه ها و سبزیجات تازه مانند اسفناج، کلم بروکسل، بروکلی، غلات، پسته، بادام و همچنین اسیدهای چرب امگا۳۳ که در ماهی آزاد به میزان زیادی وجود دارد باعث تقویت بدن و در نتیجه افزایش استحکام و سلامت مژه ها می شود. مصرف مکمل ویتامین B برای تسریع رشد مژه ها و موها مفید است.
گل مژه بلای جان مژه
گل مژه التهاب پلک ناشی از آبسه ای است که به دلیل عفونت غده چربی بروز میکند. این توده ی حساس، دردناک و قرمز بویژه در نتیجه تماس ناحیه پلک با باکتری ها بویژه به دلیل مالیدن دست ها به چشم ها ظاهر می شود. معمولا گل مژه به خودی خود بعد از چند روز از بین می رود، اما در هر حال زیبایی و سلامت مژه ها را خدشه دار میکند.
سبوم زیاد و چسبندگی مژه ها
سبوم همان چربی طبیعی تولیدشده توسط پوست است. ترشح زیاد سبوم در لبه ی پلک ها باعث چسبیدن مژه ها می شود و پوسته های سفید ایجاد میکند. این مسئله در بین جوان ها شایع است و بیشتر به دلیل کمبود مواد مغذی یا تغییرات هورمونی در بدن بروز میکند.
