دستگاه ادراری و محل ذخیره ادرار (مثانه) که ادرار به مرور از کلیه ها توسط حالب ها داخل آن میریزد، به شکلی ساخته شده است که می توان ان را به یک قیف واژگون تشبیه کرد که در انتهای آن مانند نوک پستانک برآمدگی وجود دارد که هر کسی هنگامادرار کردن باید روی دو پا به طور سر پا بنشیند و پس از تمام شدن ادرار، ان دکمه مانند نوک پستانک فشار می آورد و قطرات آخر را از مجرا خارج میکند.
ادرار کردن نباید بصورت ایستاده باشد،بلکه نشسته ادرار کردن باعث خروج کامل ادرار از بدن شده و عوارض بدی روی بدن نخواهد داشت. ادرار کردن به صورت ایستاده، از نظر شرعی مکروه است و از نظر پزشکی نیز چون برای خروج کامل ادرار از مثانه فشار امعاء و احشاء لازم است، در حالت ایستاده این فشار وجود ندارد و تخلیه ادرار به صورت غیرکامل انجام می گیرد.
اگر ریزه شنهایی داخل ادرار موجود و در مثانه جمع شده باشد، خارج می شود. همچنین انسان از خطر سنگ مثانه محفوظ میماند و گلبولهای قرمز ضعیف و پیر نمی شوند.اگر قرمز ضعیف و پیر شوند،انرژی انسان تحلیل رفته و زودتر از موعد فرسوده و پیر و ناتوان خواهد شد، به این دلیل است که نباید ایستاده ادرار کرد.
لذا هنگامی که نشسته ادرار کردید باید با انگشتان از زیر آلت سه مرتبه محکم به جلو دست بکشید تا اگر در مجرای بول ادرار یا ریزه شن یا مایع دیگری وجود دارد کاملاً خارج شود.ادرار کردن به صورت ایستاده، از نظر فقهی مکروه است و اعمال مکروه اعمالی هستند که در پیشگاه خداوند انجام آن ها را نا پسند می داند،
هرچند به صورت صریح از آن نهی نکرده است تا حرام گردد، امّا پیداست که به دلیل قبح عمل و یا مضراتی که ممکن است داشته باشد، خداوند آن را دوست ندارد و ترجیج می دهد بندگانش انجام ندهند.از نظر اخلاقی و شخصیتی نیز بر خلاف ادب و وقار انسان می باشد. همان وقار و ادبی که بخشی از شخصیت ما
را شکل می دهد و ما از نظر اسلام مؤظف به حفظ و مواظبت از آن هستیم. و لذا در روایتی از رسول اکرم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ نقل شده است ادرار کردن در حال ایستاده و بدون عذر موجه، ظلم و جفا به حساب می آید و شاید این جفا بیشتر در حق خود شخص، ادب و شخصیت او باشد.
شاید مراد از جفا در این جا دوری از ادب است. و در روایت دیگری آمده است که: رسول گرامی اسلام ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ از این کار کراهت داشت، یعنی آن را ناپسند می داشت و خود نیز هرگز چنین کاری نکرد. و از سوی دیگر قرآن کریم پیامبر بزرگوار اسلام را برای هر مسلمانی اسوه و الگو معرفی می کند که باید در رفتار و زندگی خود از ایشان سرمشق بگیرد.
بنابراین مسلمانی که پیامبر را الگوی خویش می داند نیز باید از چنین کاری کراهت داشته باشد و در عمل از آن دوری نماید.امّا در مورد فلسفه این حکم و مضراتی که این کار ممکن است داشته باشد. در روایتی از امام صادق ـ علیه السلام ـ چنین نقل شده است: هر که بر قبری قضاء حاجت نماید یا در حال ایستاده ادرار نماید و… و سپس چیزی (ضرری) از شیطان به او برسد،
او را رها نخواهد کرد مگر این که خدا بخواهد، و این موارد است که شیطان به سوی انسان سرعت می گیرد. مفاد این روایت این است که این مورد یعنی در حال ایستاده ادرار نمودن، از مواردی است که زمینه آسیب رسانی شیطان و تسلط او بر انسان را فراهم می کند.
به هر حال از مضمون کلی این روایت استفاده می شود که این عمل «ایستاده ادرار کردن» مانند بسیاری از اعمال دیگر، در زندگی انسان اثر وضعی دارد و آن هم از نوع منفی آن. و چه بهتر که انسان احتیاط نموده و از انجام این گونه اعمال پرهیز نماید و سعی نماید خود و فرزندان خود را متخلق به اخلاق الهی بار بیاورد.
آنچه گفته شد از نظر روایات دینی ما بود. امّا از نظر پزشکی بررسی بیشتر آن بر عهده محققین و دانشمندان طب است که در رسالت ما نیست، هر چند این قلم مطلبی که بر زیان بار بودنش باشد نیافتم. امّا از آنجا که ساختمان فیزیکی انسان به گونه ای آفریده شده است که به هنگام قضاء حاجت باید در حالت خاصی قرار گیرد تا جریان تخلیه به سهولت انجام گیرد،
به نظر می رسد ایستاده ادرار کردن بر خلاف این طبع اولی است و احتمالاً خالی از ضرر نیست. بر این نکته باید افزود که ادرار به لحاظ شرعی نجس است و باید انسان از پاشیده شدن آن بر لباس خود اجتناب کند. در حالت ایستاده این کار دشوار است.
