عوارض ناهنجاری سر به جلو
▪ افزایش فشار روی مفاصل فکی – گیجگاهی
▪ افزایش فشار روی مفاصل گردن
▪ افزایش فشار روی عضلات پشت گردن
▪ افزایش وزن سر در وضعیت سر به جلو . وقتی سر در وضعیت جلو واقع شده، وزن آن در حدود ۹ کیلوگرم است.در حالی که در وضعیت طبیعی حدود ۴ کیلو و نیم است.
▪ گیر افتادن ریشه های عصبی.از دیگر عوارض ناهنجاری سر به جلو گیر افتادن ریشه های عصبی در ناحیه گردن است.عارضه سر به جلو موجب افزایش گودی گردن، کاهش فضای سوراخ های بین مهره ای، احتمال گیر افتادن اعصاب و فشار روی ریشه های عصبی می شود.
▪ افتادگی شانه
▪ افتادگی سینه
▪ کاهش عملکرد ریوی
ناهنجاری سر به جلو و حرکات اصلاحی
ستون فقرات در ناحیه گردن به سمت جلو تحدب دارد.چنانچه این انحنا بیش از حد طبیعی آن باشد به آن عارضه سر به جلو می گویند.در این این ناهنجاری سر جلوتر از گردن قرار دارد یعنی هنگامی سر متمایل به جلو باشد لاله گوش و وسط بازو در یک راستا نیستند و لاله گوش جلوتر قرار دارد، بنابراین فشار زیادی رویی مفاصل فکی-گیجگاهی و مفاصل گردن و عضلات پشت گردن وارد می شود.عامل ایجاد این ناهنجاری را می توان استفاده از بالش های بلند و همچنین عدم قرار گرفتن ستون فقرات در وضعیت صحیح دانست.یعنی فرد به صورت عادت، گردن را نسبت به خط ستون فقرات جلوتر قرار می دهد.همچنین قوز کردن نیز تا حدی بر این عارضه تأثیر گذار است.
حرکات اصلاحی سر به جلو
▪ فرد در حالی که به دیوار تکیه می دهد، سر را به سمت بالا می کشد و در عین حال سر را به سمت عقب می کشد و به دیوار تکیه می دهد.در این حال عضلات پشت گردن کشیده می شوند.(الف)
▪ فرد در حالی که پشت خود را به دیوار تکیه داده است، سر را به سمت بالا می کشد و گودی گردن و کمر را نیز کم میکند.(ب)
▪ این تمرین برای بهبود وضعیت گردن یکی از تمرینات کششی گردن است که فرد در هنگام کار می تواند انجام دهد به عبارت دیگر، فرد یاد می گیرد که در هنگام کار و انجام فعالیت نیز وضعیت طبیعی را حفظ کند. برای این منظور، وزنه ای در حدود یک کیلوگرم را روی سر قرار می دهد و سر را به سمت بالا می کشد؛ به طوری که گودی گردن کاهش یابد و وضعیت سر و گردن به صورت صاف در آید.
▪ یکی دیگر از تمرینات اصلاحی برای عارضه سر به جلو این است که فرد در حالت ایستاده قرار می گیرد و وزنه ای به میزان یک کیلوگرم را روی سر قرار می دهد.فرد در این حالت سعی میکند که سر را به سمت بالا بکشد و روی مهر های گردن کشش اعمال کند. سپس گودی گردن را کاهش می دهد تا عضلات پشت گردن کشیده شوند. در این حالت وضعیت سر و گردن از حالت تغییر شکل یافته خارج می شوند و در حالت صحیح قرار می گیرند.
▪ فرد در حالت ایستاده قرار می گیرد و سر را به سمت عقب حرکت می دهد. او بی آنکه چانه را به پایین یا بالا ببرد، سعی میکند گودی گردن را کم کند. به این ترتیب گودی کاهش می یابد و سر در وضعیت طبیعی قرار می گیرد.
▪ تمرین ناقص بلند شدن از حالت خوابیده و به حالت نشسته در آمدن، برای این منظور فرد به پشت می خوابد و دست ها را کنار بدن روی زمین قرار می دهد. حال سعی میکند بلند شود. برای این منظور سر را از زمین بلند و گردن را خم میکند و در همین وضعیت نگه می دارد.
▪ برای تقویت عضلات جلوی گردن که در حرکت خم کردن مهره های گردنی نقش دارند و ثبات دهنده قسمت جلویی گردن نیز محسوب می شوند، فرد دست خود را روی پیشانی قرار می دهد و سعی میکند که سر را به سمت عقب حرکت دهد. در این حال فرد از طرف دیگر سعی میکند سر را به سمت جلو جابه جا کند، به هر حال، مقاومت اعمال می شود و عضلات قسمت جلوی گردن منقبض می شوند؛ ولی حرکتی صورت نمی گیرد.
در پایان لازم به ذکر است فرد باید به نحوه قرار گیری بدن در وضعیت های صحیح توجه کند.
