فایده و ضررهای آهنگ گوش دادن موقع ورزش و تمرین در باشگاه
در ۱۰ سال گذشته تحقیقات زیادی روی نقش موسیقی در ورزش صورت گرفته و به‌روشنی معلوم گردیده که چرا برای خیلی از افراد ورزش کردن بدون موزیک تقریباً غیرممکن است؛ موزیک می‌تواند هنگام فعالیت ورزشی، ذهن و بدن را تغییر دهد. موسیقی حواس ما را از درد و خستگی پرت کرده، روحیه را تقویت می‌کند، استقامت را بالا می‌برد، تلاش‌تان را ناخودآگاهانه‌تر می‌کند و حتی می‌تواند عملکرد متابولیسمی را افزایش دهد.
برای بعضی از ورزشکاران و خیلی از آن‌هایی که می‌دوند، پیاده‌روی تند می‌کنند، دوچرخه سواری می‌کنند، وزنه می‌زنند و به هر شکلی ورزش می‌کنند، موزیک یک ضرورت است؛ نه یک چیز اضافی و فانتزی! این افراد برای بالابردن عملکرد ورزشی و داشتن تمرینی خوب و رضایت بخش به موزیک نیاز دارند. هرچند بعضی ازافراد ترجیح می‌دهند، حین ورزش مثلاً کتاب صوتی گوش دهند! یا صدای پیرامون‌شان را بشنوند اما بعضی‌ها به ریتم کوبش‌ها و ترانه‌های شورانگیز برای حفظ انگیزه‌شان هنگام ورزش واقعاً وابسته‌اند.
وقتی به موسیقی گوش می‌دهیم می‌توانیم مسافت بیشتری را بدویم یا رکاب بزنیم و سریع‌تر از حد معمول شنا کنیم و اغلب این کار را بدون این‌که بدانیم انجام می‌دهیم. می‌توان این‌طور گفت که: موسیقی نوعی داروی قانونی و مجاز برای دوپینگ است!
انتخاب مؤثرترین موزیک برای تمرین، به‌سادگی جمع‌کردن یک سری از آهنگ‌های تند و با انرژی نیست. هنگام انتخاب موسیقی مناسب ورزشی باید خاطرات، احساسات و تمام چیزهایی را که آهنگ‌های گوناگون آن‌ها را برانگیخته می‌کنند، مد نظر داشت. برای بعضی‌ها هم‌ذات پنداری کردن با وضعیت احساسی و نگرش خواننده، تعیین‌کننده میزان انگیزه‌ای است که احساس می‌کنند و در برخی موارد، ریتم ملودی پنهان شاید به اندازه فراز و نشیب خود ترانه اهمیت نداشته باشد. در سال‌های اخیر بعضی از دانشمندان و کمپانی‌ها، شیوه‌های جدیدی را امتحان کرده‌اند تا به ورزشکاران را از طریق گوش‌هایشان انگیزه بدهند، مثلاً اپلیکیشن‌ها یا ابزارهایی که موسیقی را براساس ضربان قلب فرد ورزشکار انتخاب نماید.
اجازه دهید بدن‌تان با موزیک حرکت کند
تحقیقاتی که درسال ۱۹۱۱ درباره تدثیر متقابل موسیقی و ورزش صورت گرفته بود، نشان داده بود که وقتی یک گروه موسیقی برای یک گروه از رکاب‌زن‌ها می‌نواخت، آن‌ها سریع‌تر پدال می‌زدند . از آن سال به‌بعد، روانشناسان حدوداً صد پژوهش در مورد چگونگی تغییر عملکرد افراد در فعالیت‌های بدنی گوناگون توسط موسیقی انجام دادند و به نتایج روشنی رسیدند.
دوتا از مهم‌ترین ویژگی‌های موزیک ورزشی، ضرب ( یا سرعت ) و چیزی است که روانشناسان به آن واکنش ریتم می‌گویند؛ که کم و بیش به این بر می‌گردد که یک آهنگ تا چه حد شما را وادار به جنبش می‌کند. بیشتر افراد به‌طور غریزی، حرکات و حالات‌شان را با موسیقی هماهنگ می‌کنند، سرشان را تکان می‌دهند، با انگشت ضرب می‌گیرند و یا به‌رقص می‌آیند. این‌که چه‌نوع موزیکی این تمایلات غریزی را به‌هیجان می‌آورد، بسته به نوع فرهنگ‌ها و تیپ شخصیتی افراد دارد. ولی به‌طور کلی، آهنگ‌های تند با ضربات قوی برانگیزاننده هستند، بنابراین پلی‌لیست بیشتر افراد از این نوع آهنگ‌ها پرشده، مثل راک و پاپ و هیپ هاپ.
بعضی از روانشناسان عقیده دارند افراد دارای یک پسند و خواست درونی برای ریتم‌هایی در فرکانس ۲ هرتز هستند، که معادل ۱۲۰ ضربه در دقیقه ( یا دو ضربه در ثانیه ) می‌باشد. در این پژوهش‌ها وقتی از افراد خواسته شد تا با انگشت‌شان ریتم بگیرند یا قدم بردارند، آن‌ها ناخودآگاه ۲ بار در ثانیه ضرب برداشته بودند. تجزیه و تحلیلی که روی بیش از ۷۴۰۰۰ آهنگ معروف تولید شده بین سال‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۹۰، صورت گرفت نشان داد ریتم ِ ۱۲۰ ضربه در دقیقه یا همان ۲ ضربه در ثانیه، متداول‌ترین ریتم بوده است.
اما بیشتر افراد روی تردمیل موسیقی‌هایی با ریتم ۱۶۰ ضربه دردقیقه را ترجیح می‌دهند. اپلیکیشن‌هایی مانند Songza و jog.fm به اشخاص کمک می‌کنند تا شتاب و سرعت موزیک تمرین‌شان را با سرعت دوی‌شان هماهنگ نمایند، مثلاً برای یک مسافت هفت دقیقه‌ای، آهنگی با ۱۸۰ ضربه در دقیقه را پیشنهاد می‌دهند. اما جدیدترین پژوهش‌ها نشان می‌دهند بیشترین تأثیر با موسیقی‌هایی با ۱۴۵ ضربه در دقیقه روی می‌دهند؛ ظاهراً ریتم بالاتر، منجر به انگیزه‌بخشی بیشتر نمی‌شود.
شاید خیلی‌ها احساس نکنند که لازم است، دقیقاً با موزیک‌شان بدوند یا حرکت کنند اما واقعیت این است که همگامی و همخوانی با موزیک به بدن کمک می‌کند تا از انرژی‌اش استفاده‌ی مفیدتری بکند. وقتی بدن هماهنگ با ضربات آهنگ حرکت می‌کند، یعنی از کلیدهای تنظیم‌ساز بیرونی ( موزیک ) کمک می‌گیرد و بنابراین مجبور نیست برای هماهنگ‌سازی و تعدیل حرکات تلاش خاصی انجام دهد. در آزمایشات انجام شده، وقتی افراد با موزیک رکاب می‌زدند، ۷ درصد اکسیژن کمتر مصرف کردند. موزیک می‌تواند به‌عنوان یک مترونوم عمل کرده و به فرد کمک کند سرعت یکنواخت را حفظ کرده، خطایش را کم کند و انرژی کمتری صرف نماید.
فایده گوش دادن به موسیقی و ورزش کردن
تحقیقات جدید نه‌تنها مشخص کرده که چه نوع موسیقی برای تمرین بهترین است بلکه معلوم نموده که موسیقی چطور افراد را تشویق به ورزش کردن می‌کند؛ حواس‌پرت کردن یکی از این توجیهات است. بدن انسان مدام در حال کنترل خودش است. بعد از مدتی ورزش کردن، خستگی جسمی شروع می‌شود که البته زمان آن در هر فرد متفاوت است.
بدن، علائم خستگی زیاد را شناسایی می‌کند مثلاً بالا رفتن میزان اسیدلاکتیک در عضلات، ضربان تند قلب، تعریق زیاد و … و طبق این علائم تصمیم می‌گیرد نیاز به استراحت را اعلام کند. موسیقی با بازخورد روانی نسبت به این توجه هشیارانه مغز مبارزه می‌کند. همچنین موسیقی معمولاً دریافت و درک افراد از میزان تلاش خودشان را تغییر می‌دهد: انگار با گوش‌دادن و توجه به موسیقی هیجان‌انگیزی که پخش می‌شود، بهتر می‌توانیم ۱۰ مایل بدویم یا تکرار چند حرکت سخت را بالا ببریم!
موسیقی با حفظ احساسات قدرتمند در افراد، مقاومت‌شان را بالا می‌برد. معمولاً گوش‌دادن به موسیقی یک تجربه‌ی واقعا لذت‌بخش است و آهنگ‌های ویژه‌ای می‌توانند موانع ذهنی را که در شرایط زندگی روزمره افراد حاکم هستند کنار بزنند. اگر با احساسات و نگرش خواننده هم‌ذات پنداری کنید، آن آهنگ بیشتر و بیشتر انگیزه‌بخش خواهد شد.
تکنولوژی جدید برای استفاده بیشتر از موسیقی هنگام ورزش
بعضی از طراحان بازی، درحال آزمایش و بررسی تکنیک‌های جدیدی برای ورزشکاران هستند که حین ورزش آن‌ها را وارد دنیای تخیلی کنند. مثلاً فرار زامبی‌ها! این بازی در قالب یک اپلیکیشن، از شنونده یا همان ورزشکار که حالا در یک سفر ماجراجویانه قرار دارد می‌خواهد که برای نجات جانش فرار کند، شنونده خودش را در حال دویدن برای جمع‌کردن تجهیزات و فرار و دفاع برای به‌انجام رساندن ماموریت‌های گوناگون تصور می‌کند.
اکنون دانشمندان می‌دانند باوجود این‌که نواحی متفاوتی در مغز انسان، مختص پردازش حواس متفاوت است ( شنیداری، بینایی، لامسه ) اما مغز از اطلاعاتی که از یک حس دریافت می‌کند برای کمک به فهم حسی دیگر استفاده می‌نماید. موزیک و حرکت در مغز باهم درگیر می‌شوند، پژوهش‌ها نشان داده حتی زمانی‌که فرد نشسته و کاملاً بی‌حرکت است، گوش دادن به موزیک مورد علاقه، فعالیت الکتریکی در نواحی گوناگون مغز را که برای هماهنگ کردن حرکات لازم است افزایش می‌دهد.
برخی محققان فکر می‌کنند این تداخل عصبی، اساس گرایش غریزی افراد به حرکت‌کردن با شنیدن موسیقی است. ارتباطات مستقیمی بین نورون‌های شنیداری و نورون‌های حرکتی وجود دارد، وقتی شما یک صدای بلند می‌شنوید، پیش از این‌که حتی پردازشش کنید از جا می‌پرید. این یک مدار رفلکسی است و معلوم شده که می‌تواند با صداهای غیرناگهانی مانند موسیقی نیز فعال شود.
مغز انسان با این واکنش تکامل یافته است که؛ هرجا موزیک است، حرکت هم هست. ضرب و ریتم تند، حرکات تند را می‌طلبد و صدای بم و بلند هم انرژی و نیروی زیادی می‌طلبد. به‌عبارت دیگر، موسیقی مصداق گسترده‌تری از بدن انسان است و شاید مغز با چنین واکنش‌هایی این موضوع را یادآوری می‌کند.
