آلودگی هوای تهران فشارخون را افزایش می دهد
دکتر خدیجه رحمانی:آلودگی های محیطی به خصوص عوامل شیمیایی و آلودگی سربی و مسمومیت های سربی بیشترین عامل پرفشاری خون شناخته شده است.یکی از مهمترین عواملی که موجب بروز بیماری های قلبی و عروقی می شود پرفشاری خون است. در حالت طبیعی فشارخون بایستی ۱۲۰ به روی ۸۰ میلی متر جیوه باشد و اگر فشارخون فردی از این میزان بالاتر رود و ۱۴۰ روی ۹۰ میلی متر باشد نشان دهنده پرفشاری خون فرد است که متعاقب آن احتمال سکته قلبی، سکته مغزی و نارسایی قلبی افزایش پیدا میکند.»
این متخصص تغذیه ادامه داد:«در صورتی که فشارخون فرد بین ۱۲۰ تا ۱۴۰فشار ماکزیمم و یا ۸۰ تا ۹۰ مینیمم باشد فرد در مرحله قبل از پرفشاری خون قرار دارد که در این مرحله با ورزش و رژیم غذایی مناسب وسالم و مصرف مکمل ها و تمرینات کاهش استرس می توان آن را کنترل کرد تا منجر به پرفشای خون نشود.»
وی گفت:«بیمای پرفشاری خون یک بیماری خاموش است که تا زمان بالا رفتن فشارخون فرد علامتی از خود نشان نمی دهد. ازعلائم افراد مبتلا به پرفشاری خون می توان به سردرد مکرر، اختلال در بینایی، تنگی نفس، خونریزی بینی، سرگیجه و ضعف حافظه اشاره کرد.»
این عضوهیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی اظهار داشت:«از نظر اینکه چه عواملی در بروز پرفشاری خون موثر است باید گفت که ۹۰ درصد آن عامل اولیه است و ژن در بروز آن دخالت دارد اما عوامل ثانویه هم در بروز آن دخالت دارند که می توان به برخی بیماری ها مثل بیماری های کلیوی، عروقی، بروز زودهنگام دیابت نوع ۲، مصرف برخی داروهای خوراکی مثل استروئیدها و حتی مصرف داروهای خوراکی ضدبارداری در طولانی مدت، فشارخون ناشی از بارداری و آلودگی های محیطی به خصوص عوامل شیمیایی و آلودگی سربی و مسمومیت های سربی بیشترین عامل پرفشاری خون شناخته شده است.»
وی در خصوص تاثیر سبک زندگی در ابتلا به پرفشاری خون خاطرنشان کرد:«عدم تحرک بدنی، افزایش وزن و چاقی، بالا بودن چربی خون در ابتلای فرد به پرفشاری ثانویه موثر است و درمان غیردارویی افراد مبتلا به پرفشاری خون افزایش تحرک بدنی و ورزش و داشتن رژیم غذایی متناسب و متعادل و کاهش استرس و کاهش وزن بخصوص در افراد سالمند مبتلا می تواند کمک کننده باشد و گفته شده اگر فرد مبتلا به پرفشاری خون چاق باشد با ۱۰ درصد کاهش وزن، فشارخون وی حدود ۵ میلی متر جیوه کاهش پیدا میکند.»
دکتر خدیجه رحمانی تاکید کرد:«در صورتی که فردی در مرحله قبل از پرفشاری خون باشد و طی ۶ ماه پرفشاری وی با تغذیه کنترل نشود بایستی از طریق دارودرمانی اقدام به درمان وی کرد.»
